Het station…

Blog van Saskia Huisman

 

Wie ben ik, wat wil ik en wat kan ik? Deze vragen heb ik mezelf maar weer eens gesteld. Vaak ben ik degene die ze stelt aan een ander.

De eeuwige twijfel over bijna alles, de onstilbare honger naar ontwikkeling. Een leven lang leren. Het klinkt zo lekker, maar ik kan bij vlagen echt naar mezelf kijken en denken: doe eens even rustig. Ga gewoon eens genieten van wat er is. En het tegenstrijdige hierin is misschien wel dat ik dat ook heel bewust doe. Elke dag, meerdere malen per dag. Ja echt. Misschien is dat wel raar, maar ik vind het leuk om dat te doen.

In mijn praktijk gebruik ik geregeld de metafoor van het station. Zie voor je dat je op een perron staat en er komen continu treinen. Treinen als metafoor voor kansen en mogelijkheden. Allerlei soorten, verschillende wagons en nieuwe passagiers. Joh, gaaf, je kan gewoon eens instappen. Je rijdt per slot van rekening echt niet direct naar het einde van de wereld. Bevalt het niet, stap je er weer uit. Dan kun je terug. Of vanaf dat punt verder. Nog niet toe aan instappen, blijf je wachten. Stel je jezelf dan wel de vraag: waar wacht ik eigenlijk op? Meestal komen ze (wie dat ook zijn mag) je niet halen. Je koopt zelf een kaartje en stapt in. Of niet. En dat alles zonder oordeel. Laat het ´goed´ en ´fout´ los. Denk hoogstens in termen als makkelijker of minder makkelijk.

Niet zo lang geleden heb ik mijn opleiding tot life-coach afgerond (ja, gecertificeerd kindercoach was ik al), alhoewel de officiele uitslag nog moet op de mat moet vallen. Vol enthousiasme ondersteun ik als kindercoach leerlingen op een te gekke basisschool (dankbaar voor deze prachtige mogelijkheid) en ik werk met geweldige collega´s op een school waar ik twee dagen lesgeef. Kansen als ´Mindfulness´ op school mogen geven is toch te gek? Dat had ik zelf zo´n tien jaar toch niet kunnen bedenken? Terugkijkend denk ik dan… Sas, relax, geniet en houd het gewoon zo als het nu is. En dan is daar weer dat knagende gevoel. Tot iemand me zei dat ik ook gewoon het oordeel ´fout´ hierover kon loslaten. Dat ik kon genieten van het exploreren, zolang dat wat je doet maar je hart en ziel bevat. Mooi, he. Krijg ik gewoon. Van een passant. In een trein. Een kaartje voor dezelfde tussenstop. Door alleen je verhaal te vertellen en te luisteren naar de ander.

 

Saskia Huisman
Praktijk Poespas

Sluit je aan bij Adiona

Ben je kindercoach, jongerencoach en/of gezinscoach en wil je aansluiten bij Adiona? Meld je dan aan!