Een oproep aan alle vaders

Kom je naast mij zitten? Wij bevinden ons in een bijzondere ruimte. Een ruimte waar je in alle rust en zachtheid fysiek, emotioneel en mentaal in beweging kunt komen. Al bewegend zit hij naast mij. We doen elkaar geen pijn, niet met woorden en ook niet met je lichaam. En we spreken af dat we de ‘bal’ niet gaan vermoorden. Bij drie gaan we beginnen. Eén, twee en drie…. We komen in beweging. Met alle voorzichtigheid wordt de bal, die ik in mijn handen heb, aangeraakt. Heel zachtjes beweeg ik mee met deze handen die de bal proberen af te pakken. Dan gaat de bal langzaam naar mijn buik. Kijken wat er gaat gebeuren. Gaan de handen mee of wordt het contact verbroken.

Ondertussen in de dit proces van verbinding voel ik zoveel. De ongemakkelijkheid, de puurheid en vooral de zachtheid. Zo zacht. Een zachtheid die een vader zal ‘herkennen’ op het moment dat hij zijn eigen zoon voor het eerst in zijn handen krijgt. Een ongelooflijk gevoel van onvoorwaardelijke liefde. Een krachtbron die alles kan helen.

De rollen worden omgedraaid

Nadat ik zijn zoon deze oefening heb laten zien, vraag ik aan zijn vader wil jij nu met je zoon deze stoei-oefening doen? “Stoeien met de Bal” De vader komt in beweging en gaat op de grond zitten. Geeft de bal aan zijn zoon en zegt ‘Wie gaat er beginnen?” “Zeg jij het maar”, zegt de zoon. De vader pakt de bal en gaat zitten. “Oké, begin maar.”

De zoon beweegt naar zijn vader toe en pakt met beide handen de bal. Vader, die op dat moment ziet dat zijn bal wordt afgepakt, beweegt de bal de lucht in waardoor het voor de zoon lastiger wordt om deze bal te pakken. En dit gaat nog wil zo’n acht minuten door. Steeds weer ‘Paps handen’ die de bal de lucht in laten bewegen. De rest van het lichaam van papa blijft eigenlijk op zijn plaats. Niks beweegt, niks zegt iets alsof het lichaam van papa nog steeds in een stand staat van ‘heel lang afgesloten’.

Vader zoon verbinding

Er was één moment in mijn leven, ik was toen negen jaar, dat ik mijn vader zo stevig vasthield, zo vast dat ik hem nooit meer wilde loslaten. Dat was het moment dat mijn vader mij liet weten ‘out of the blu’ Ik ga terug naar Italië en kom nooit meer terug’. En weg was mijn vader. Het deed zo veel pijn van binnen, zo verschrikkelijk veel pijn!

Dit was één van de momenten in mijn leven dat ik mijzelf zo openstelde naar mijn eigen vader toe. Een opening van “Papa alsjeblief laat mij niet in de steek, ik heb je nodig”. Maar daar had mijn vader geen boodschap aan. Hij kon het niet eens voelen. Deze uiting van verbinding zoeken met mijn vader heb ik meerdere malen in mijn leven geprobeerd.

Aan de ene kant waren dat de momenten waarop mijn diepste pijn en verdriet bewust in mijn lichaam voelbaar werden en aan de andere kant was het voor mij de uitnodiging om dit op een zachte en liefdevolle manier te helen. Maar hoe zou het zijn geweest als mijn vader zijn fysieke agressie, onmacht, pijn en verdriet wel was aangegaan? Zou dat invloed hebben gehad op mijn leven en had ik dan wel een echte verbinding met mijn vader gehad? Een zeer interessante vraag waarbij het antwoord misschien nog kan komen!

Terug op de mat

Regelmatig komen zoons (en ook dochters) samen met hun vader en moeder bij mij op de mat met een hulpvraag, waarbij vooral de zoon vaak iets ‘niet’ goed lijkt te doen of iets ‘zou moeten’ veranderen. En als ik dan vraag aan de vader wat wil jij dan veranderen? Krijg ik het antwoord terug “Ik zit hier voor mijn zoon en niet voor mijzelf” en dan zeg ik terug “Jullie zijn samen een systeem waarvan jij een onderdeel bent.

Tja pa… Zou het zo kunnen zijn dat jij een onderdeel van het probleem kan zijn? En als er iets in jou geheeld wordt dat er dan ook iets gebeurt bij jouw zoon of dochter?

Ik doe een oproep aan alle Vaders

Lieve vaders in deze tijd. Wordt het niet eens tijd dat je in beweging komt? Dat je durft te kijken wat er bij jou speelt en wat je nog niet verwerkt hebt? Durf je dit met jezelf aan te gaan in plaats van dit bij je kinderen neer te leggen? De kinderen van deze tijd vragen dit aan jou. “Papa, ik wil graag met je stoeien en jou voelen, zodat ik weet wie je werkelijk bent van binnen.”

Want papa als je van jezelf houdt, dan kunnen je kinderen ook leren om van zichzelf te houden. En als jij weet hoe je de verbinding met jezelf aan kunt gaan, dan kunnen jouw kinderen deze verbinding voelen en omarmen. Dit is wat wij en de wereld nodig hebben. Liefde heelt alles. Dus ik vraag aan jou Papa: “Wil je in beweging komen?”